คนโง่ #มินฮวาน

OS/SF-Minhwan
Now playing-Fool (WINNER)
______

.

.

.

.

.

.

.

...

멍청한 놈 어리석은 놈
คนโง่ คนโง่เง่า

 

다 내 탓이란 걸 이젠 알아
ตอนนี้ผมรู้แล้วว่ามันคือความผิดของผมเอง

모자란 놈 바보 같은 놈
คนโง่ โง่ที่สุด

다 내 탓이란 걸 이젠 알아
ตอนนี้ผมรู้แล้วว่ามันคือความผิดของผมเอง

เอี๊ยด!...ตึง!

.

.

.

.

.

"เสียใจด้วยนะครับ เราพยายามสุดความสามารถแล้วครับ"

"..." ผมได้แต่พยักหน้ายอมรับความเป็นจริง หนักอึ้ง หน่วง ชา เจ็บหนึบไปทั้งหัวใจ หัวใจของผมสลายลงตรงหน้าห้องไอซียูที่เมื่อก่อนหน้าชุลมุนไปด้วยพยาบาลและหมอที่รีบวิ่งกลูเข้ามาช่วยเหลือผู้ป่วยที่ต้องรับการรักษาอย่างเร่งด่วน 

Baby I was a fool

ที่รัก ผมนั้นเป็นคนโง่ 

I was a fool
ผมนั้นเป็นคนโง่

"แจฮวาน"

"..." 

"แจฮวาน"

"..."

เงียบเหงา วังเวง ไร้ซึ่งเสียงตอบรับ ไม่มีแม้แต่ปฏิกิริยาตอบรับอะไรเลย ไม่ว่าผมจะพยายามเรียกชื่อของคนเดียวที่ผมรักสุดหัวใจ คนเดียวที่ผมรักมาตลอด ที่ตอนนี้นอนนิ่งใต้ผ้าคลุมสีขาวหม่น ในห้องสี่เหลี่ยมแคบๆอุณภูมิต่ำๆจนขนลุก 

이기적이야 여태 난 항상
ผมนั้นเห็นแก่ตัว

나 밖엔 모르는 것 같아
รู้จักแต่ตนเอง

미친 것 같아 나라는 사람
ผมคิดว่าผมนั้นบ้าไปแล้ว

널 밀어내 버린 건 나야  
เป็นผมเองที่ผลักไสคุณออกไป

Rrrrrrrrrrrrrrrrrrrr 

Rrrrrrrrrrrrrrrrrrr

หน้าจอมือถือขึ้นสายจากหมายเลขที่ผมคุ้นตามากที่สุด ผมนึกดีใจที่แจฮวานโทรกลับมาหลังจากที่ก่อนหน้านี้เราทะเลาะกันอย่างรุนแรง มันหนักกว่าทุกครั้งที่เราเคยละเลาะกันเพียงเพราะเหตุผลที่แสนจะงี่เง่า ผมเผลอปากไล่แจฮวานออกไปจากบ้านของเรา ใช่บ้านของเรา บ้านที่เราสร้างมันขึ้นมาจากน้ำพักน้ำแรง แจฮวานนิ่งไปซักพักเมื่อได้ยินผมไล่ น้ำตาที่เอ่อล้นดวงตาที่ผมเฝ้าถนอมมาตลอดกลับถูกผมเองทำร้าย ผมได้แค่ยืนนิ่งมองตามแผ่นหลังบางๆของแจฮวานที่กำลังวิ่งออกจากบ้านไป ถึงจะอยากตะโกนเรียกยื้อให้ไม่ไป จะวิ่งไปคว้าแขนกลับมาแค่ไหนก็ไม่กล้า ผมน่ะ ผมมันขี้ขลาด

이제 와 후회해봤자
แม้ว่าตอนนี้ผมจะเสียใจมากแค่ไหน

달라지는 건 없잖아 
ก็คงไม่มีสิ่งใดเปลี่ยนแปลง

I know 
ผมรู้ดี

잠깐이라도 괜찮아
ผมไม่สนใจว่ามันจะเป็นแค่เพียงช่วงเวลาสั้นๆ

마지막 모습이라도 다시 한번 널 볼수 있다면

ถ้าเพียงแค่พบได้พบคุณอีกสักครั้ง เป็นครั้งสุดท้าย

ผมยืนอยู่ในห้องนี้มานานร่วม 10 นาทีเผื่อฟ้าจะมอบปาฏิหารย์นั้นให้ผม มอบแจฮวานคนนี้คนที่ผมรักกลับมา ผมขอโทษถ้าผมไม่พูดคำนั้น ถ้าผมมีสติ คุณคงไม่มานอนอยู่ตรงนี้ ทำไมครับ ทำไมคนที่นอนบนนี้ถึงไม่เป็นผม กลับมาได้ไหมคุณ หากไม่มีคุณเป็นกำลังใจในการใช้ชีวิตในทุกๆวันผมจะอยู่ไปเพื่ออะไร กลับมาได้ไหมครับ กลับมาเถอะนะ กลับไปอยู่บ้านของเรานะคนดี ถึงจะพยายามแค่ไหนแจฮวานก็ไม่กลับมาผมรู้ดี แต่มันก็เป็นเพียงสิ่งเดียวที่ผมทำได้ในตอนนี้

Yes I know I’m late late

ใช่ ผมรู้ดีว่าสายไปแล้ว

아무 일 없는 듯이 돌아와 줘 Baby
ได้โปรดกลับมาเหมือนกับว่าไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นได้ไหม ที่รัก

"มินฮยอน"

"..."

"มาทำอะไรตรงนี้" 

เสียงนี้เสียงแจฮวานใช่แน่ๆเสียงของเขา ผมต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ถ้าจะบอกผมว่าเสียใจจนหูแว่วผมก็ยอมรับ คิดถึงเหลือเกินเสียงนี้ อ่าผมต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ถึงจะอย่างนั้นผมก็หันหลังตามเสียงเรียกไป

"แจฮวาน!"

"มาทำอะไรตร---" 

หมับ!

ไม่รอให้คนตรงหน้าพูดจบผมวิ่งเข้าไปคว้าตัวเข้ามากอดทันที ดีใจ ดีใจเหลือเกิน ระหว่างที่เรายังกอดกันอยู่นั้นคนตัวเล็กก็เล่าเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นยิ่งทำให้ผมร้องไห้หนักขึ้นกว่าเดิม ดีใจ ดีใจมาก ดีใจเหลือเกินที่เรื่องทั้งหมดเป็นเพียงการสื่อสารที่ผิดไปเท่านั้นคนที่ตายไม่ใช่แจฮวานแต่หากเป็นเพียงคนเมาที่ขับรถพลิกมาชนกับแท็กซี่ที่แจฮวานอยู่เพียงเท่านั้น ขอบคุณครับขอบคุณฟ้าที่มอบปาฏิหารย์นั้นให้กับผม ผมมันเป็นเพียงคนโง่ที่ไม่รู้จักรักษาของ จากนี้มินฮยอนคนโง่คนนั้นจะไม่มีตัวตนอีกต่อไป จะเหลือเพียงมินฮยอนคนที่ใช้สมองมากกว่าอารมณ์ และมินฮยอนที่รักแจฮวานที่สุดตลอดไป...

.

.

.

.

.

.

.

...

-จอจาน-

สวัสดีค่ะ ขอบคุณที่หลงเข้ามาอ่านนะคะเพลงนี้เศร้ามากๆเราฟังแล้วพยายามไม่ร้องไห้แต่ก็ทำไม่ได้เลยค่ะ เราตั้งใจเขียนมากๆ คอมเมนต์ติชมได้นะคะ รอฟีดแบคจากรีดเดอร์ที่น่ารักทุกคนอยู่นะคะ